اپیزود اول / بر اساس آن چه از ظاهر روایات برداشت می‌شود، ظهور مولایمان حضرت ولی عصر(عج) با اتفاقاتی همراه است که از جمله آنشنیده شدن صدای آسمانی است که ظهور ایشان را خبر می‌دهد.این روایات حاکى از این است که ظهور حضرت ایشان بعد از فراهم شدن مقدمات و آمادگی هاى منطقه‌اى و جهانى از مکه مکرمه و از جوار حرم امن الهی آغاز مى‌گردد.

البته قبل و یا هم زمان حرکت انقلابی ایشان نبردى سخت و گسترده بین رومیان که احتمالا همان غربی‌ها می‌باشند با ترکان و یا هواداران آن ها که ظاهرا باید گروهی در شرق باشند، رخ می‌دهد، به گونه‌ای با دخالت هواداران دو طرف، این جنگ حالت جنگ جهانى مى‌گیرد. (این که آیا این جنگ یک جنگ ظاهری است یا به صورت جنگ‌های امروزی مانند جنگ فرهنگی و . . . می‌باشد، هیچ صراحت محکمی وجود ندارد، لذا امکان وقوع هر دو ممکن است.)
اما در منطقه خاور میانه دو حکومت تشکیل می‌شود که خود را هوادار حضرت ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف معرفی می‌کنند،یکی در محدوده سرزمین ایران و دیگری در یمن.
از بین این دو حکومت، ایرانیان طرف دار ایشان مدتى قبل از ظهور این بزرگوار، حکومتی تشکیل می‌دهند که بر اثر آن گرفتار جنگی طولانی مى‌شوند که پس از تحمل دردسرهای زیاد، سرانجام نیز در آن به پیروزی نسبی می‌رسند.
در ایـن محدوده زمانی، در بین ایرانیــان دو شخصیت بزرگوار که در روایات با نام سید خراسانی و شعیب بن صالح نام برده شده‌اند ظهور می‌کنند که در انقلاب جهانی حضرت ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف نقش به سزایی ایفا می‌کنند.
این دو بزرگوار به ترتیب رهبری سیاسی و رهبری نظامی ایرانیان هوادار امام زمان را به عهده دارند. البته این سؤال که آیا این دونام واقعی است یا . . .

اپیزود دوم /داستان ظهور تا بدانجا رسید که عرض کردیم دو شخصیت برجسته و بزرگوار که در روایات با نام سید خراسانی وشعیب بن صالح معرفی شده‌اند، در بین ایرانیان طرفدار حضرت ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف ظهور می‌کنند که اولی رهبر سیاسی و دومی رهبر نظامی آن ها می‌باشد.
حال این که آیا سید خراسانی اهل خراسان فعلی است یا اهل خراسان بزرگی که در آن زمان شامل استان‌های خراسان رضوی، شمالی، جنوبی، سمنان، قسمتی از افغانستان، تاجیکستان و . . . می‌باشد، هیچ دلیلی برای اثبات آن نداریم و این که برخی گفته‌اند سید به معنای بزرگ و آقا بوده و سید خراسانی به معنای بزرگ اهل خراسان می‌باشد، به نظر صحیح نمی‌باشد و روایاتی وجود دارد که از آن می‌توان سیادت سید خراسانی را به معنای مشهور فعلی برداشت کرد.
اما در مورد شعیب بن صالح و این که آیا این اسم واقعی فرد مورد نظر است یا اسمی مستعار می‌باشد که به جهت مصالحی بر این مرد شریف گذاشته شده است، هیچ اظهار نظر مشخصی نمی‌توان نمود. لیکن آن چه در روایات درباره مشخصات وی تصریح شده است این که ظاهر شعیب بسیار جوان، لاغر اندام، با صورتی گلگونه و با محاسنی کم پشت است، اما علی رغم این جوانی، فردی است با بصیرت و یقین و آن چنان مصمم و استوار است که اگر کوه در برابرش قرار گیرد، آن را منهدم کرده و از پیش رو بر خواهد داشت.
به هر حال این دو شخصیت در جنوب شرقی ایران و در نواحی نزدیک به اهواز با امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف ملاقات کرده و با ایشان بیعت می‌نمایند. امام عصرعجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف نیز شعیب بن صالح را به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح خود انتخاب کرده و به نبرد با دشمنان و از جمله آن‌ها سفیانی خواهد فرستاد.
اما همان گونه که در شماره قبل نیز اشاره شد، حرکتی دیگر نیز پیش از ظهور امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف شکل خواهد گرفت که بسیار مورد تأیید ایشان‌می باشد و آن نهضتی است که در یمن شکل می‌گیرد و رهبری آن با کسی است که به نام موطن خود، «یمنی» نامیده می شود. بر خلاف نهضت ایرانیان که ظاهرا تا قیام امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف فاصله زیادی دارد، نهضت یمنی که در محدوده سرزمین حجاز . . .
اپیزود سوم /
در گذشته سخن ما به قیام «یمنی» رسید و این که این گروه با فاصله اندکی از قیام حضرت ولی عصرعجل الله تعالی فرجه الشریف قیام نموده و اقدام آن ها مورد تأیید امام زمان است.این اقدام ظاهرا در پی خلأ سیاسی می باشد که بر اثر مرگ «عبدالله» پادشاه عربستان رخ می دهدکه اطرافیان بر سر جانشینی وی به توافق نرسیده و بر سر سلطنت به کشمکش می پردازند و به این سان عمر سلطنت های چندین ساله به پایان رسیده و نوبت به سلطنت های چند ماهه و چند روزه خواهد رسید و این ماجرا ادامه خواهد داشت تا زمان ظهور منجی از خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم.
در روایتی از ابوبصیر نقل شده که از امام سؤال کردم: آیا این بحران به طول می انجامد؟ امام در جواب فرمودند: هرگز!
ظاهر روایات بر این است که در این درگیری های خونین و در محدوده دو حرم یعنی مکه و مدینه بسیاری از بزرگان دو گروه مخالف کشته می شوند و در این جاست که نشانه های خاص ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف که شاید مهم ترین آن ها ندای آسمانی باشد، نمایان می شود.
تا این جا چند سؤال مطرح می شود، یکی آن که منظور از این عبدالله، بنده ای از بندگان خداست یا این که عبدالله نام خاص پادشاه عربستان است، هیچ نشانی در دست نیست و دوم آن که منظور حکومت های چند ماهه و چند روزه حکومت های کوتاهی است که زمان طبیعی مورد نظر مردم کوتاه تر است.
اما در رابطه با ندای آسمانی که ظاهرا در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان شنیده می شود که نام مردی از فرزندان علی و فاطمه سلام الله علیهما را ندا می زند و همه مردم جهان آن را می شوند به گونه ای که صدا برای کسی نَه بلند و آزار دهنده است و نَه آهسته و نا رسا، سؤالی مطرح می شود که اگر این صدا یک منشأ دارد، و تا آن اندازه بلند است که برای شنوندگان دور از آن باز هم قابل شنیدن است، چگونه برای افراد نزدیک به آن آزار دهنده نیست؟ آیا این ادعا عقلانی است و آیا متن غیر عقلانی آن این روایات را مخدوش نمی کند؟ آیا قبول این روایات به جهت ساده اندیشی مردم آن زمان نبود؟
آن چه در جواب باید گفت این که گویندگان این سؤال ها با این عجله ای که می تازند، اگر اندکی صبر کنند شاید جوابی پیدا کنند که عقل نقادشان آن را بپسندد . . .
اپیزود چهارم /
در شماره های گذشته تا به آن جا رسیدیم که چگونه ممکن است صدای آسمانی را همه بشنوند در حالی که برای هیچ کس آزار دهنده نباشد. برای این سؤال جواب های متعددی وجود دارد که ما در این جا دو مورد آن را ذکر می کنیم:
جواب اول: امروزه با توجه به وجود یکی از تکنولوژی ها موجود که برای عموم مردم کاملا جنبه معمولی و عادی دارد، یعنی تلویزیون و شبکه های ماهواره‌ای، این امر به راحتی انجام پذیر است، یعنی این صدای آسمانی موعود از ماهواره‌هایی که در آسمان وجود دارد، به همه نقاط زمین مخابره می‌شود و این بدین معناست که این صدا که منشأ واحدی دارد، در همه جای دنیا شنیده می‌شود، در حالی که برای هیچ کس، چه افرادی که به منشأ صدا نزدیک هستند و چه آن هایی که دور می‌باشند، طنین این صدا آزار دهنده نیست.
اما جواب دوم: این جواب نیز مطرح است که این ندای آسمانی از معجزات ایشان است و طبیعی است معجزه یعنی چیزی که انسان را وادار به اعتراف به عجز و ناتوانی می‌کند، پس لزوما باید فراتر از توانایی‌های انسان است.
البته با توجه به این معجزات الهی در هر دوره‌ای متناسب با همان دوره است، مثلا معجزات حضرت موسی علی‌نبیناوآله‌و‌علیه‌السلام در دوران اوج سحر و جادو، باطل کننده سحر و جادو بوده و یا معجزات حضرت مسیح علی نبینا و آله و علیه السلام در دورانی که اطبا بر پیشرفت علم خود می‌بالیدند، آنان را به عجز وادار نمود و یا قرآن در دورانی که دوره شکوفایی ادبیات در میان عرب بود که فصیح‌ترین اقوام بودند، ناتوانی آن‌ها را فریاد زد، پس طبیعی است که معجزات الهی در آخر الزمان نیز به گونه‌ای باشد که انسان‌های آن دوره را که شاید بیش از هر چیزی به پیشرفت علم و تکنولوژی خود غره می‌باشند، مقهور خود کند.
لذا این امکان نیز وجود دارد که ایشان به تکنولوژی دستیابی داشته باشند که بسیار پیشرفته‌تر از تکنولوژی‌های موجود در میان عموم باشد.
اما برگردیم به سراغ داستان ظهور که بعد از شنیده شدن ندای آسمانی، ظاهرا امام با یاران ویژه خود که ظاهرا تعدادشان به تعداد اصحاب حضرت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم در روز جنگ بدر می‌باشند، یعنی حدود سیصد و سیزده نفر، ارتباط برقرار کرده و ایشان را آماده ظهور می‌کنند.
در این میان نیز خبر بین مردم جهان پخش شده و همه جا صحبت از این ماجراست.
طبیعی است که دشمنان نیز از این ماجرا با خبر شده و در صدد مقابله بر می‌آیند . . .
اپیزود پنجم /
ماجرای ظهور به این جا رسید که طبق روایات پس از نداى آسمانى، حضرت مهدى عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف به طور سرى با برخى از یاران و هواداران خود ارتباط برقرار مى‌نمایند.از آن طرف خبر ندای آسمانی سراسر گیتى را فرا گرفته و نام مبارک ایشان در همه جهان زبان زد همگان شده و محبتش در دل ها جاى مى‌گیرد و امیدبخش مستضعفان می‌شود.
دشمنان ایشان نیز از ظهور آن حضرت سخت بیمناک شده و از این رو براى دست یافتن به او و نابودی وی به تلاش و کوشش ‍ مى‌پردازند.در این میان در بین مردم شایع مى شود که آن حضرت در مدینه منوره اقامت گزیده‌اند، از طرفی نیز همان گونه که قبلا اشاره شد، بعد از مرگ پادشاه عربستان (عبدالله) گروه‌های مختلف بر سر حکومت این سرزمین به نزاع پرداخته و آشوب سراسر حجاز را فرا می‌گیرد. لذا حکومت حجاز یا نیروهاى خارجى مخالف ایشان جهت کنترل اوضاع داخلى آن سرزمین و پایان دادن به کشمکش گروه‌ها و سرکوب امام، لشکریان سفیانى را از سوریه به یارى مى‌طلبند.
این سپاه وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمى که دست می یابند او را دستگیر مى‌کنند، بسیارى از آنان و شیعیان آن‌ها را کشته و بقیه را به زندان مى‌افکنند.
سفیانى، دسته‌اى از نیروهاى خود را روانه مدینه مى‌کند و آن‌ها مردى از بزرگان آن جا را به قتل مى‌رسانند و نیز کوچک و بزرگ از اولاد پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را دستگیر نموده و هیچ کس نمى‌ماند مگر این که دستگیر و زندانى مى‌گردد.
امام و شخصی دیگر که در روایات «منصور» نامیده شده (که شاید علت این نام گذاری این است که ایشان در همه امور یاور و مشاور امام است،) از شهر خارج شده و نیروهاى سفیانى در تعقیب آن دو از شهر بیرون مى‌آیند و حضرت مهدى عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف همانند حضرت موسی، بیمناک و نگران، از مدینه دور شده و با سرعت رهسپار مکه مکرمه مى‌گردند.
سپس آن حضرت در شهر مکه با بعضى از یاران خود تماس مى‌گیرد و مقدمات قیام علنی خود را آماده می‌نمایند و بالاخره قیام و حرکت مقدس خویش را احتمالا در شب دهم محرم همان سالی که ندای آسمانی در چند ماه قبل آن در ماه رمضان شنیده شده، بعد از نماز عشا از حرم شریف مکى آغاز مى‌کنند.
ایشان در ابتدای ظهورشان وارد مسجد الحرام شده و . . .

اپیزود ششم /
ماجرا ظهور تا بدان جا رسید که امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، پس از خروج از مدینه و ورود به مکه مکرمه، احتمالا در شب دهم محرم و بعد از نماز عشاء از حرم الهی، قیام خود را آشکار می‌سازند.ایشان در ابتدا، نخستین سخنرانى خود را براى مردم مکه ایراد مى‌فرمایند و در این میان دشمنان سعى می‌کنند تا آن حضرت را ترور کنند، اما یاران ایشان با در میان گرفتن آن بزرگوار دشمنان را دور و متفرق ساخته ، و نخست بر مسجد الحرام و سپس بر مکه تسلط مى یابند.

فردای آن روز، یعنی در صبح روز دهم محرم حضرت مهدى عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف پیام خود را به زبان‌هاى مختلف به تمام جهان ابلاغ کرده و همه ملت‌های دنیا را به یارى خویش دعوت می‌کند.
در ضمن اعلام مى دارد که در مکه باقى خواهد ماند، تا معجزه اى که جد گرامىیشان حضرت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم وعده فرموده، به وقوع پیوندد.
به احتمال خیلی زیاد، این معجزه الهی همان فرو رفتن لشکریان سفیانى در زمین است.
لشگریان سفیانی که از سوریه وارد حجاز شده بودند، در مدینه منوره جنایات بسیاری را مرتکب می‌شوند و هنگامی که متوجه می‌شوند، امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در مکه حضور دارند، برای نابودی ایشان، عازم مکه می‌شوند.
اندک زمانی بعد، پیش بینی امام در مورد این واقعه تحقق یافته و سپاه سفیانی در بیابان‌های بین مکه و مدینه، توسط شن‌زاری که در روایات بیداء خوانده شده است، به فرمان الهی بلعیده شده و فرو می‌روند و از این سپاه بزرگ (که تعداد آن را تا ۰۰۰ ۷۰ نفر دانسته اند،) به جز سه نفر همگی هلاک می‌شوند.
ظاهرا افرادی از این لشکر که پیشاپیش سپاه بوده و از سرزمین بیداء خارج شده بودند، به جهت کسب اطلاع از وضعیت این افراد، باز پس گشته و همین که وارد این سرزمین می‌شوند، آن‌ها نیز به عذاب الهی گرفتار می‌شوند.
البته آن‌هایی هم که عقب مانده اند، عاقبتی جز سایر افراد سپاه ندارند.
آن حضرت پس از این معجزه، یعنی فرو رفتن دشمنانشان در زمین، با سپاه خود که حدود ۰۰۰ ۱۰ نفر است، مکه را ترک کرده و رهسپار مدینه می‌شوند.
ایشان پس از مغلوب کردن محافظین مدینه، شهر مدینه را تصرف کرده و اندک اندک بر همه مناطق حجاز مسلط می‌شوند.
از برخی از روایات چنین بر می‌آید که ایشان پس از تسلط بر حجاز به سمت جنوب ایران حرکت کرده و با سپاهیانی که به رهبری سید خراسانی و شعیب بن صالح می باشند، مواجه می‌شوند که نتیجه این برخورد . . .
اپیزود هفتم /
ماجرای ظهور را تا آن جا بیان کردیم که امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف پس از تسلط بر سرزمین‌های حجاز راهی جنوب ایران شده و با افرادی مواجه می‌شود که تحت امر سید خراسانی و شعیب بن صالح می‌باشند.سپاهیان ایران، با ایشان بیعت نموده و تحت امر امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف قرار می‌گیرند.
ظاهرا پس از این تلاقی دیگر نامی از سید خراسانی دیده نمی‌شود، اما شعیب بن صالح به عنوان یکی از فرماندهان سپاه امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف مشغول به خدمت می‌شود.
پس از این که خداوند لشگر امام را به وسیله سپاهیان شعیب بن صالح و دیگران یاری نمود، امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف عازم عراق شده و با سپاهیان سفیانی که در بصره مستقر بوده و قدرت جنگی بالایی دارند، وارد نبرد خواهند شد.
پیروزی در این جنگ به اندازه‌ای درخشان است که از آن با عنوان پیروزی بزرگ و آشکار نام برده شده و پس از آن علاوه بر حجاز و ایران، بیش‌تر سرزمین عراق در اختیار امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف قرار می‌گیرد.
پس از آن امام، به پاک سازی باقی مانده سپاه سفیانی در عراق پرداخته و سایر گروه‌هایی را که بر علیه ایشان اقدام می‌کنند، سرکوب می‌کنند.
آن گاه عراق را مرکز حکومت خود قرار داده و کوفه را به عنوان پایتخت خود انتخاب می‌نمایند.
بدین سان، سرزمین حجاز شامل عربستان، یمن، کشورهاى خلیج فارس و بیشتر ایران و عراق تحت فرمان امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف قرار گرفته و نیرویی واحد و قدرتمند را تشکیل می‌دهند.
امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف پس از ساماندهی امور لشگر و سرزمین‌های تحت امر خود، آماده نبرد با گروهی می‌شوند که در روایات به«ترکان» موسومند.
برخی نژاد این گروه را ترک دانسته‌اند و برخی تأکید کرده‌اند این گروه افرادی هستند که در سرزمین ترکیه فعلی مستقر می‌باشند. برخی نیز این گروه را حکومت مستقر در روسیه و متحدانش می‌دانند.
این گروه هر چه باشند، ظاهرا در شمال عراق مستقر هستند و به نظر می‌رسد که این گروه به ظاهر جزو مسلمانان بوده‌اند.
البته شواهد همه این نظرات را به نوعی تأیید کرده و هیچ کدام را به صورت قطعی مردود نمی‌کند خصوصا آن که روایات اظهار می‌دارند که این افراد یعنی ترکان به جهت نبرد طولانی با رومی‌ها ضعیف شده‌اند.
علی ای حال آن چه می‌توان به طور قطع بیان کرد این است که ترک‌ها گروهی از مخالفین امام هستند که در شرق رومی‌ها مستقر می‌باشند و رومی‌ها گروهی دیگر می‌باشند که در غرب این گروه مستقر بوده ظاهرا تابع دین مبین اسلام نمی‌باشند.
البته یادوری این نکته، ضروری است که ظاهرا کثیری از ترک‌هایی که به جنگ با امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف می‌پردازند، مسلمان بوده اما از اسلام خارج شده‌اند.
امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف بعد از پیروزی بر ترک‌ها، سپاه بزرگی را تشکیل داده و راهی سرزمین قدس می‌شوند.