یکى از مناسبت هاى مهم روز عرفه، شهادت حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام در این روز با فضیلت مى باشد. جناب مسلم بن عقیل از سوى حضرت سید الشهداءعلیه السلام براى بررسى اوضاع کوفه و بیعت گرفتن از مردم به همراه نامه اى و در روز نیمه شعبان از مکه به سوى کوفه اعزام گردید.
آن جناب – که در پاسخ دعوتنامه هاى مکرر شیعیان و بزرگان کوفه به آن شهر آمده بود – با تلاش وسیع خود مردم را به بیعت با حضرت امام حسین علیه السلام دعوت کرد و در نتیجه حدود ۱۸ هزار نفر به نفع امام حسین علیه السلام با مسلم علیه السلام بیعت کردند. در ایام فعالیت حضرت مسلم علیه السلام در کوفه، عبید اللَّه بن زیاد بر آنجا مسلط شد و با کمک جاسوسان خود، محل اختفاى حضرت مسلم علیه السلام را پیدا کرد. ابن زیاد با تهدید و تطمیع، سران شهر را با خود همراه نمود و با ایجاد فضایى آکنده از رعب و وحشت، بیم و هراس را بر دل هاى مردم مستولى گردانید و بدین وسیله اهل کوفه از اطراف جناب مسلم پراکنده شدندو مسلم بن عقیل در کوفه، تنها و غریب و بى پناه ماند. (۱) او بعد از مقاومت سرسختانه و رشادت هاى بى نظیرى که از خود نشان داد و در مقابل نیروهاى ستمگرِ ابن زیاد پایدارى نمود، بالاخره در روز چهارشنبه، نهم ذى الحجه سال ۶۰ ه. ق، در روز عرفه به شهادت رسید. (۲)
پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه وآله سال ها قبل از شهادت جناب مسلم بن عقیل، از شهادت وى خبر داده و بر مظلومیت این سفیر رشید و جوانمردِ حضرت حسین علیه السلام گریسته بود. ابن عباس مى گوید:
روزى على علیه السلام از رسول خداصلى الله علیه وآله پرسید: یا رسول اللَّه! آیا عقیل را دوست مى دارى؟! پیامبر فرمود: اى وَاللَّهِ اِنّى لَاُحِبُّهُ حُبَّینِ، حُبّاً لَهُ وَحُبّاً لِحُبِّ اَبى طالِبٍ لَهُ، وَاِنَّ وَلَدَهُ مَقْتُولٌ فى مَحَبَّهِ وَلَدِکَ فَتَدْمَعُ عَلَیهِ عُیونُ الْمُؤْمِنینَ وَتُصَلّى عَلَیهِ الْمَلائِکَهُ الْمُقَرَّبُونَ؛ بلى، به خدا قسم او را از دو جهت دوست دارم: اول به جهت خودش و دوم به خاطر اینکه عمویم ابوطالب او را دوست داشت. و همانا فرزند او (مسلم بن عقیل) در راه محبت پسرت [جانبازى کرده و] کشته مى شود و چشم هاى اهل ایمان در ماتم وى گریان [و اشک ریزان ] خواهد شد و ملائکه مقرب پروردگار بر او درود و سلام مى فرستند.
آنگاه رسول اللَّه صلى الله علیه وآله به شدت گریه کرد و قطرات اشک آن حضرت بر سینه مبارکش جارى شد، سپس فرمود: به خداوند شکوه مى کنم از غم ها و مصیبت هایى که بعد از من بر عترتم خواهد رسید. (۳)

پی نوشت:
۱) فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۲٫
۲) ارشاد مفید، ج ۲، ص ۶۶٫
۳) معجم رجال الحدیث، ج ۱۹، ص ۱۶۶٫
منبع : ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره۳۸٫

عبدالکریم پاک نیا