آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید از جمعیت دو میلیاردی مسلمانان جهان چه تعدادی امامت حضرت ولیعصر (ارواحنا‌فداه) را قبول دارند و منتظر آمدنش می‌باشند؟
عده‌ای از مسلمانان با آنکه او زنده است، می‌گویند: او مرده است!؟ و عده‌ای دیگر می‌گویند: او به قتل رسیده است!؟ و عده‌ای می‌گویند: او متولد نشده و در آینده به دنیا می‌آید!؟ (۱)
عدّه‌ای هم که اعتقاد به وجود او دارند و او را امام خویش می‌دانند، تحت تأثیر اکثریت مردم جهان قرار گرفته‌اند و توجهی به امام زمان (علیه السلام) ندارند!
بعضی از آنان می‌گویند: امام زمان (علیه السلام) در زمان ما ظهور نمی‌کند، چرا که جهان آماده ظهور نیست.
عده‌ی دیگری می‌گویند: برو دعا کن امام زمان (علیه السلام) نیاید و الّا اول با من و تو چه خواهد کرد!
بعضی از مقدس مآب ها می‌گویند: ما کجا و امام زمان (علیه السلام) کجا؟ ما لیاقت نداریم آن حضرت را ببینیم، ما گنه‌کاریم، ای کاش آقا حالا ظهور نفرماید زیرا ما خودمان را نساخته‌ایم و …
آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید علت محرومیت ما از دیدار امام زمان (علیه السلام) چیست با آنکه قریب به دوازده قرن است در میان ما با این بدن مادی زندگی می‌کند و دارای گوشت و پوست و استخوان است و نفس می‌کشد و غذا می‌خورد؟
آیا من و شما در جستجوی کوی او تکاپو و تلاشی کرده‌ایم و یا بی‌تفاوت به زندگی روزمره خود مشغول هستیم و به ایشان جفا می‌کنیم؟!
امام حسین (علیه السلام) فرزند خود حضرت بقیهالله (ارواحنا‌فداه) را در زمان غیبت کبری معرفی می‌کند و می‌فرماید:

«… و لکن صاحب‌الأمر الطرید الشرید الموتور بأبیه المکنی بعمّه» (۲)

الف- او صاحب‌الأمر است یعنی تمامی امور عالم تحت نظارت او قرار دارد و او حجت خدا بر همگان است.
ب- الطرید است یعنی مردم او را رها کرده و از روی بی‌اعتنایی او را طرد کرده‌اند و مشغول زندگی روزمره خویش می‌باشند.
ج- الشرید است یعنی مردم نسبت به ایشان بی خبر و غافل هستند و آواره است.
د- الموتور بأبیه یعنی پدر او کشته شده است ولی خون‌بها و انتقام او گرفته نشده است.
ر- المکنی بعمّه یعنی کنیه‌اش ابوجعفر است.
امام عصر (ارواحنا‌فداه) در نامه خود به شیخ مفید (رحمه الله علیه) علت اصلی محرومیت از دیدار خود را سستی و اعمال ناپسند عنوان نموده و می‌فرماید:

«… فَما یحبسنا عنهم الّا ما یتصل بنا ممّا نکرهه و لا نؤثره منهم …»
پس تنها چیزی که باعث می‌شود آنان از دیدار ما محروم شوند اعمال ناپسند خودشان است که گزارش آن به ما می‌رسد و ما از آنان چنین توقّعی نداریم.

۲-بحارالانوار ج۵۱ ص۱۳۳ باب۳ ح۶ 

۱- عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ اَلثَّقَفِیِّ اَلطَّحَّانِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ اَلْبَاقِرِ (علیه السلام) وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنِ اَلْقَائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله و سلم) فَقَالَ لِی مُبْتَدِئاً یَا مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِمٍ إِنَّ فِی اَلْقَائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله و سلم) شَبَهاً مِنْ خَمْسَهٍ مِنَ اَلرُّسُلِ یُونُسَ بْنِ مَتَّی وَ یُوسُفَ بْنِ یَعْقُوبَ وَ مُوسَی وَ عِیسَی وَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله و سلم) فَأَمَّا شَبَهُهُ مِنْ یُونُسَ بْنِ مَتَّی فَرُجُوعُهُ مِنْ غَیْبَتِهِ وَ هُوَ شَابٌّ بَعْدَ کِبَرِ اَلسِّنِّ وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ یُوسُفَ بْنِ یَعْقُوبَ علیهما السلام فَالْغَیْبَهُ مِنْ خَاصَّتِهِ وَ عَامَّتِهِ وَ اِخْتِفَاؤُهُ مِنْ إِخْوَتِهِ وَ إِشْکَالُ أَمْرِهِ عَلَی أَبِیهِ یَعْقُوبَ (علیه السلام) مَعَ قُرْبِ اَلْمَسَافَهِ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أَبِیهِ وَ أَهْلِهِ وَ شِیعَتِهِ وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ مُوسَی (علیه السلام) فَدَوَامُ خَوْفِهِ وَ طُولُ غَیْبَتِهِ وَ خَفَاءُ وِلاَدَتِهِ وَ تَعَبُ شِیعَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِمَّا لَقُوا مِنَ اَلْأَذَی وَ اَلْهَوَانِ إِلَی أَنْ أَذِنَ اَللَّهُ (عَزَّوَجَلَّ) فِی ظُهُورِهِ وَ نَصْرِهِ وَ أَیَّدَهُ عَلَی عَدُوِّهِ وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ عِیسَی (علیه السلام) فَاخْتِلاَفُ مَنِ اِخْتَلَفَ فِیهِ حَتَّی قَالَتْ طَائِفَهٌ مِنْهُمْ مَا وُلِدَ وَ قَالَتْ طَائِفَهٌ مَاتَ وَ قَالَتْ طَائِفَهٌ قُتِلَ وَ صُلِبَ وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ جَدِّهِ اَلْمُصْطَفَی (صلی الله علیه و آله و سلم) فَخُرُوجُهُ بِالسَّیْفِ وَ قَتْلُهُ أَعْدَاءَ اَللَّهِ وَ أَعْدَاءَ رَسُولِهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) وَ اَلْجَبَّارِینَ وَ اَلطَّوَاغِیتَ وَ أَنَّهُ یُنْصَرُ بِالسَّیْفِ وَ اَلرُّعْبِ وَ أَنَّهُ لاَ تُرَدُّ لَهُ رَایَهٌ – وَ إِنَّ مِنْ عَلاَمَاتِ خُرُوجِهِ خُرُوجَ اَلسُّفْیَانِیِّ مِنَ اَلشَّامِ وَ خُرُوجَ اَلْیَمَانِیِّ مِنَ اَلْیَمَنِ وَ صَیْحَهً مِنَ اَلسَّمَاءِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ وَ مُنَادٍ یُنَادِی مِنَ اَلسَّمَاءِ بِاسْمِهِ وَ اِسْمِ أَبِیهِ. کمال الدین ج۱ باب ۳۲ ح۷ ص۵۹۷