همه جا  بروم  به  بهانه  تو               که مگر  برسم در خانه  تو

همه جا دنبال تو می گردم               که تویی درمان همه دردم

یا ابا صالح مددی مولا

نشوم به جز از تو گدای کسی           بی ولای تو من نکشم نفسی

که  تو  لیلای  من  مجنونـــــی           همه  هست  من  دلخونــــــی

یا ابا صالح مددی مولا

اگرم   نبود  دل   لایق     تو              نظری که دلم شده عاشق  تو

به خدا هستی همه هستم              به تو دل بستم به تو دل بستم

یا ابا صالح مددی مولا

دل خود زده ام گره بر در تو                 چه شود که رسم بر محضر تو

من نا قابل به تو دل بستم                 نکشی  دامان خود  از  دستم

یا ابا صالح مددی مولا

توصیه هایی از حاج مصطفی :

مداح باید به عین لفظ مداح باشد یعنی (میم ـ دال ـ الف  ـ ح). (میم) مداح یعنی متدین باشد، مداح اگر متدین نباشد سودی از مداحی به دست نمی آورد، اما اگر مداح متدین باشد فضای معنوی جلسه با فضای درونی او همخوانی خواهد داشت. مهمترین نکته این است که بدانیم برای چه کسی به این مجلس می روید و کاری که انجام می دهیم برای مردم است یا برای اهل بیت ^{علیهم السلام} . انسان دو انگیزه دارد که که یکی انگیزه درونی و دیگری انگیزه بیرونی، که بعضی ها با انگیزه بیرونی پیش می روند. اگر مجلسی داشت کار می کند و اگر قرار باشد که بخواند کار می کند و اگر هم جایی را نداشت بخواند، دیگر برای آن زحمت نمی کشد. ولی بعضی ها انگیزه درونی دارند چون حساب آن ها با حضرت زهرا ^{سلام الله علیها} است.

هرکسی رو به تو آورد جهان آرا شد                      مورد مرحمت مادرتان زهرا شد

کودکی بودم و با عشق تو مانوس شدم           پای عشقت به سویدای دل من وا شد

هر که نوکر به کسی گشت همان نوکر ماند          هرکسی نوکر دربار تو شد آقا شد

داستان سعد بن معاذ را همه شنیدند که خود پیغمبر بدن سعدبن معاذ را تشییع و دفن کرد که در روایت آمده است که روی پنجه ی پا دوان دوان و بدون عمامه راه می رفت. وقتی از ایشان سوال کردند که چرا اینگونه دارید می آیید حضرت فرمودند: دیدم که فوج فوج ملائکه برای تشییع پیکر سعد بن معاذ می آیند. زمانی که حضرت بدن را دفن وسنگها را قرار دادند مادر سعد بن معاذ کنار قبر بود و می گفت پسرم بهشت گوارای وجودت باد. حضرت فرمودند: که من صدای خرد شدن و جابجا شدن استخوان و دنده های او را در اثر فشار قبر شنیدم. چرا؟ حضرت فرمودند: اخلاق او با خانواده ی خود در منزل خوب نبود.

د : دانش

 (دال) مداح باید دانش داشته باشد. اگر مداح در خواندن مشخص کند که مثلا می خواهم قصیده بخوانم باید قصیده بخواندولی اگر گفت که می خواهم چند بیت شعر بخوانم هر سبکی را می تواند بخواند. اگر مداح ردیف ها را نمی داند باید برود آنها را  یاد بگیرد. در هر بعدی باید دانش خود را قوی کنیم.

الف : ادب و اخلاق

 ( الف) مداح باید ادب و اخلاق داشته باشد که این خیلی مهم است. لباس مداح اهمیت دارد و قبل از اینکه شما حرف بزنید لباس شما حرف می زند و زمانی که وارد می شوید لباس شما اثر گذار است و زمانی هم که خارج می شوید کلام شما اثر گذار است که چه مطالب را بیان کردید. هم حُسن مطلع و هم حُسن مقطع داشته باشید. سه موضوع (خوش رویی، خوش خویی، خوش گویی) را مورد توجه قرار دهیم. در خود خوش رویی باید ظاهر خود را لحاظ کنیم. در وادی نوکری امام حسین ^{علیه السلام} خود را رها کنیم تا ما را دریابند ولی اگر خود را بگیریم ما را رها خواهند کرد. در امور معنوی ایثار نکنید. اگر شما می دانید که می توانید حق مجلس را ادا کنید باید بلند شوید اما باید برای خدا باشد. اما یک جاهایی هم باید برای خدا بنشینید. یک جاهایی باید برای خدا پایین و یک جاهایی برای خدا بالا بنشینید. یک موقع ها پایین نشستن شما تکبر است.

ح : حسن انتخاب، حسن سلیقه

 (ح) حُسن انتخاب، حُسن سلیقه. مثلا یک جایی شما را دعوت کردند و همه ی آنها کار شالیزاری داشته و خسته اند و آنجا  شعری را می خواند که برای آنجا مناسب نیست. خدا رحمت کند مرحوم آقای کربلایی را که می فرمودند: در یک جلسه اگر یک بیت می طلبد، شما دو بیت بخوانید اشتباه کردید. در یک جلسه شما فقط باید دعا را بخوانید.

اشعار کلیدی

 موضوعی در رابطه با شعر کلیدی، هم در مدح و هم در مرثیه بگوییم. کدام یک از ائمه ما با ضربت شمشیر به شهادت رسیدند؟ اول امیرالمومنین امام علی ^{علیه السلام} ، دوم امام حسین ^{علیه السلام} ، امام زمان هم که زنده هستند و سایه ی ایشان بر سر ما است. ولی امام های دیگر ما همه مسموم شدند. پس یک شعر امام معصوم بدون اسم حفظ کنید برای همه امامان کافی است. مثلا:

رفته ز دل طاقت و صبر و قرار             زهر جفا بر جگرم کرده کار

********

الهی سوخت از این زهر کاری جسم و جان من           شرر بگرفته از دل تا به مغز استخوان من

********

کافی است شما یک فراز از دعای توسل را بخوانید و از همان جا گریز را بزنید. مثلا اگر یک مثنوی برای یک امام نوشته می شود پنج بیتش متعلق به آن امام است و ما بقی آن را می توان به عنوان شعر کلیدی استفاده کرد.

گرچه در خاک رفت پیکر تو      دیگر از تن جدا نشد سر تو

*****

همه گویند به صد شیون و شین      نمک سفره ی ما کیست حسین

*****

بعضی از اشعار ویژه ی ولادت است، شما در یک شعر ولادت می بینید که پنج الی ده بیت آن اختصاص به آن معصوم  دارد ولی بقیه آن را می توان به عنوان شعر کلیدی استفاده کرد. گاهی اوقات شما باید شعر مدح و گاهی اوقات ولادت حفظ باشید. یعنی شعری که کاملا شروع به توصیف کرده است مثلا:

جلوه گر از سوی حق مهر فروزان آمد            به تن از آمدنش بار دگر جان آمد

گل گلزار نبوت گوهر بهر کرم          گنج علم و شرف و بخشش و احسان آمد

اختران گو همه آیند به ره پیمایی          آن که بخشیده به عالم سر و سامان آمد

برای اینکه بتوانید اصل آن را بخوانید یک رباعی صلوات پیرامون آن عزیزی که مد نظر شماست می خوانید و بعد شعر کلیدی ولادت می خوانید.

ای گل گلزار گلستان دین         مظهر اوصاف رسول مبین

مهر فروزان ولایت تویی      شمس درخشان هدایت تویی

از تو بود معجزه ی انبیاء            گر بگشایی لب معجز نما

و اگر شما این بحث ها را مورد توجه قرار دهید برای همه ی مجالس مطلب دارید.